tenekecilerin konseri

ölmeden önce yapılması gerekenler listem olmamasına rağmen ileride bir gün eğer yaparsam bir maddenin üzerini direkt çizebilirim. şunu anladım ki hayatta çok istediğin bir şey var ise ne pahasına olursa olsun yapacaksın abi. olur olmaz ama olduğu zamanki zevk hiç bir şeyde yokmuş.

tabi canım memleketime özgü olan konserde alkol yasağı nedeniyle içeriye su bile sokamadık, konser esnasında da yerimi bırakıp ebesinin şeyine gidemediğim için sonlara doğru dilim bir karış dışarıda izlemek zorunda kaldım. sosyal medya da zaten organizasyonla ilgili bayağı eleştiri yapılmış. genel olarak doğru, berbat bir planlama yapılmıştı. ama tüm bu olumsuzluklara rağmen konser enfesti. bir ara gerçekten zevkin doruk noktasına çıktığımı hissettim, hiç bir şey bundan daha fazla zevk veremez bana diye düşündüm. scar tissue ve under the bridge ruhumu teslim ettiğim anlardı.

konsere girmeden önce yakınlarda bir yerlerde yemek yedik, ardından benim türk kahvesi krizim tuttu ve bir çay ocağına girdik. arkamızda oturan iki amca arasında şöyle bir diyalog geçti;
- ne var yine bugün burada?
- tenekecilerin konseri varmış.